Czwartek – 31.07.14

Zbliżamy się do jednego z celów naszej wyprawy – do miejscowości Leh. Do przejechania mamy 215 km w górzystym terenie. Wyruszamy o godzinie siódmej.

Odcinek: Kargil – Leh.

Koło godziny dziewiątej zatrzymujemy się, aby podziwiać panoramę Himalajów. Jest na co popatrzeć:

Himalaje na odcinku Kargil – Leh. Indie.

W drodze między Kargil, a Leh przejeżdżamy pasmo górskie Fotu La, które ma wysokość ponad 4100 m. O 9.30 mijamy drugą co do wysokości na tej trasie przełęcz, tj. Namika La (3700 m n.p.m.):

Namika La. Himalaje. Indie.

Około godziny 10.40 osiągamy najwyższy punkt pasma – Fotu La Top. Stoi tam oczywiście znak z oznaczeniem wysokości (4108 m n.p.m.). Powoli przyzwyczajamy się do tych znaków i tysięcy chorągiewek, które je otaczają:

Fotu La Top – najwyższy punkt na drodze Kargil – Leh. Indie.

A oto kilka widoków z Fotu La Top (na stronę, z której przyjechaliśmy):

Widok z Fotu La Top. Himalaje. Indie.

A tu zaraz pojedziemy :-):

15 km dalej przejeżdżamy przez miejscowość Lamayuru (3500 m n.p.m.), w której zatrzymujemy się na posiłek i zwiedzamy klasztor:

Klasztor w Lamayuru. Indie.

Akurat trafiliśmy na jakieś święto (jest tu tyle nurtów religijnych, że trudno trafić na dzień, w którym nie ma jakiegoś święta) i mamy okazję przyjrzeć się tybetańskim strojom narodowym. Mimo wysokiej temperatury (jest ponad 30 stopni), Tybetanki ubrane są w grube wełniane czarne płaszcze i nie widać, żeby były z tego powodu spocone:

Tybetanki w strojach narodowych. Lamayuru. Indie.

Powoli zbliżamy się do Leh. Ale czeka nas jeszcze jeden punkt widokowy – w miejscu, gdzie Zanskar łączy się z Indusem:

Na zdjęciu wyżej – rzeka pozioma od lewej do prawej – to Indus, rzeka płynąca od góry na dół, to Zanskar. Zanskar – to rzeka, która zimą zamarza i tworzy się na niej lodowy szlak. Szlak ten – nazywany przez Tybetańczyków Chadarem – przez wiele wieków był jedyną drogą łączącą Tybet z Indiami. Zimą – Chadarem w obie strony podążały karawany kupców, aby wymieniać się towarami. Teraz możemy ten odcinek pokonać drogą, którą właśnie jedziemy. Jej budowę rozpoczęto w 1962 roku w reakcji na drogi powstające po stronie chińskiej. Początkowo droga miała tylko przeznaczenie militarne. Dopiero od roku 1974 drogą może odbywać się ruch cywilny. O godz. 15.30 wjeżdżamy do Leh.

Safari dzień dwunasty – Leh dzień pierwszy

Jesteśmy na wysokości 3500 m. Wg internetu rekord zimna w tym miejscu, to zero stopni Celsjusza, ale dziś do tego rekordu daleko. Mimo takiej wysokości jest po prostu gorąco. Nikt z nas nie odczuwa objawów choroby wysokościowej, z czego bardzo się cieszymy.

Po zakwaterowaniu się w hotelu Asia Guest House żegnamy się z Raszidem i idziemy zrobić pierwsze rozpoznanie miasta.

Na ulicach Leh. Indie.

Sklep z wodą i colą jest blisko :-), ale do centrum jest kawałek drogi, a słońce jest już nisko. W centrum ulice są w głębokim cieniu, ale nie przejmujemy się tym za bardzo, bo mamy zamiar spędzić tu kilka dni.

Wieczorem spotkaliśmy się z nowym kierowcą i ustaliliśmy plan gry na następne dni. Jutro o dziesiątej jedziemy załatwić pozwolenia na zwiedzanie Nubra Valley i Pangong-Tso, a potem nowy kierowca obwiezie nas po okolicznych miejscach wartych zwiedzenia (Shey, Thiksay, Hemis, Shanti Stupa, Sankar Monastery, Leh Palace).

Komentarze: skomentuj tę stronę